เที่ยวญี่ปุ่น (Travel To JAPAN)

ร่วมแชร์ประสบการณ์บอกผ่านความรู้สึกเกี่ยวกับการท่องเที่ยวประเทศญี่ปุ่น โตเกียว โอซาก้า เกียวโต ภูเขาไฟฟูจิ รวมถึงอาหาร ขนมญี่ปุ่น โรงแรมที่พัก ของฝาก และอื่นๆ เที่ยวญี่ปุ่นครั้งเดียวไม่เคยพอ

วันศุกร์ที่ ๑๙ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๕๓

มื้อเที่ยงที่คาวากูจิโกะ (Lunch time at Kawakuchiko)

มื้อเที่ยงที่คาวากูจิโกะ

(Lunch time at Kawakuchiko)

หลังจากที่ตระเวณมาร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำพร้อมปีนป่ายเขาเป็นลิงป่ามาแล้วก็ถึงเวลาที่ต้องหาอะไรมาใส่ท้องเพราะมิเช่นนั้นกองทัพจะอาจหมดแรงกลางทางได้ และนี่คือหน้าตาร้านที่เราได้มาฝากท้องกัน (ร้านหลังคาเขียว)

บรรยากาศภายในร้านก็เงียบๆคนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่เพราะ ณ เวลาที่เราเยื้องย่างเข้าร้านก็เลยเวลามื้อเที่ยงมามากโข

ขอบอกว่าทำเลร้านดีมากแค่มองออกไปนอกหน้าต่างก็เห็นวิวทะเลสาบคาวากูจิโกะโดยไม่มีอะไรขวางสายตาให้ขัดเคือง

อาหารมาแล้ว... และนี่คือจานที่เราสั่ง "อุด้งเทมปุระ" กำลังร้อนๆน่ากินเหลือเกิน

ส่วนเซ็ทนี้เป็นของท่านไกด์กิติมศักดิ์ อลังการมาก แต่ทั้งนี้ท่านก็กินหมดโดยไม่ให้เสียของ (แต่ก็ยังใจดีแบ่งให้เรากินด้วย) ว่าแต่ทัพพีเค้าเนี่ยใหญ่ได้ใจเหลือเกิน คิดว่าอิชั้นเป็นจูเลีย โรเบิร์ตส์หรือยังไงเนี่ย

ปกติรสชาติอุด้งที่ญี่ปุ่นก็ไม่ต่างกันมากแต่ที่ร้านนี้จะพิเศษกว่าที่อื่นเพราะมีพริกให้ปรุงรสตามชอบใจได้ด้วย ที่สำคัญพริกเค้ากลิ่นหอมและก็เผ็ดเกินหน้าเกินตาพริกสัญชาติญี่ปุ่นด้วยกัน ถ้าลูกค้าท่านใดสนใจอยากซื้อพริกติดไม้ติดมือกลับก็ซื้อได้เพราะที่เค้าท์เตอร์แคชเชียร์เค้ามีจำหน่าย แต่ว่าตอนนี้ขอลงมือจัดการอุด้งตรงหน้าก่อนละกันคร้า....

Recommendation:

Wendy Tour to Japan by S.M.I. Travel Co.,Ltd.
ไม่เสียเวลาไปกับสิ่งที่คุณไม่ชอบ
Daily Departure, Private Guide in Japan
เที่ยว โตเกียว โอซาก้า เกียวโต

O2 Asia Travel Design Co.,Ltd.
การบริการที่เป็นมิตรซึ่งสามารถตอบสนองทุกความต้องการและความพึงพอใจของลูกค้าทุกท่าน
คือสิ่งที่เราให้ความสำคัญเป็นอันดับแรกเสมอ

วันพุธที่ ๑๗ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๕๓

ยิ่งสูงยิ่งหนาวที่ Mt.Kachi Kachi Ropeway

ยิ่งสูงยิ่งหนาวที่

カチカチ山　Mt.Kachi Kachi Ropeway

เดินมาจนขาขวิดและแล้วเรามาถึง Mt.Kachi Kachi Ropeway กันซะที ที่เห็นอยู่ลิบๆนั้นก็คือป้ายบอกที่ตั้งพร้อมทั้งสัญลักษณ์รูปปั้นตัวแร็คคูนกับกระต่าย

นี่คือโฉมหน้าเพื่อนร่วมกระเช้าลอยฟ้าที่มีจุดหมายปลายทางเดียวกับเราคือยอดเขาคาชิคาชิ

ภาพทิวทัศน์ของ Kawakuchiko ถ่ายจากกระเช้าลอยฟ้า

เมื่อขึ้นสู่ยอดเขาแล้วก็ต้องรีบดิ่งมายังจุดขายที่มีชื่อเรียกว่า The Bell of Tenjo ที่ๆเชื่อกันว่าเมื่อมองดูMt.Fuji ผ่านกรอบรูปหัวใจแล้วสั่นกระดิ่ง คำอธิษฐานจะเป็นจริง แต่คิดว่าครั้งนี้คำอธิษฐานคงจะไม่สัมฤทธิ์ผลเพราะเมฆปกคลุมฟูจิซังซะขนาดนั้น

ข้อดีของการนั่งกระเช้าขึ้นสู่ยอดเขาคาชิคาชินอกจากจะได้เห็นวิวสวยๆด้านทะเลสาบแล้วก็สามารถเห็นวิวด้านตัวเมืองด้วย ส่วนเครื่องเล่นน่าหวาดเสียวที่เห็นข้างล่างก็คือ Fujikyu Highland (Highland Resort Hotel & Spa) แหล่งรวมเครื่องเล่นที่วัยรุ่นญีปุ่นชอบไปกัน

เมื่อดูวิว ถ่ายรูปจนหนำใจแล้วก็ถึงบททดสอบสังขารด้วยการเดินลงเขา ย้ำว่าเดินลงเขาจริงๆ ไม่อิงกระเช้าหรือไม้เท้า ตอนแรกที่เช็คข้อมูลกับพนักงานที่ขายตั๋วขึ้นกระเช้าหญิงไทยใจห้าวหาญอย่างเราก็ได้รับแจ้งว่านักท่องเที่ยวสามารถเดินลงเขาได้แต่อาจจะใช้เวลานานประมาณ40นาที ตอนแรกก็ไม่หวั่นแต่พอเดินไปได้สักครึ่งทางก็สะระตะได้ว่าสเต็ปการเดินเท้าของไทยเรากับของพี่ยุ่นหน่ะต่างกันลิบลับ ดังนั้น40นาทีของเราจึงไม่เท่ากัน กว่าจะลงจากยอดเขาได้ก็แทบกระอักเลือด....

ถ้าหากท่านใดมีโอกาสมาเยือนMt.Kachi Kachi Ropewayในช่วงฤดูร้อนประมาณกลางเดือนกรกฎาคมจนถึงต้นเดือนสิงหาคม ระหว่างทางเดินลงจากเขาก็จะสามารถชมความงามของดอกไฮเดรนเยียนับแสนต้นที่ปลูกไว้เรียงรายตามสองข้างทาง เนื่องจากไปไม่ทันช่วงดอกไม้บานก็เลยขอเก็บภาพต้นไฮเดรนเยียไว้ดูต่างหน้าแทนละกัน

ระหว่างทางลงเขาแอบเหลือบไปเห็นป้าย "ระวังหมี" เหวอ..เกือบโดนหมีคาบไปกินแล้วไหม๊หล่ะเรา (ยังแอบคิดอยู่ว่าถ้าคุณหมีหลงไปอยู่เมืองไทยสงสัยคงไม่กล้ากร่างแบบนี้แน่ มิเช่นนั้นมีหวังชะตาอุ้งตีนขาดเป็นแน่แท้)

วันอังคารที่ ๑๖ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๕๓

เดินเรื่อยๆเหนื่อยก็พักที่ Kawaguchiko

เดินเรื่อยๆเหนื่อยก็พักที่

Kawaguchiko河口湖

หลังจากที่เฝ้ารอฟูจิซังจนถอดใจแล้วก็ไม่ยักกะโผล่มาสักที และแล้วกระเหรี่ยงอย่างเราต้องล่าถอยและหันไปสนใจอย่างอื่นที่คาวากุจิโกะแทน เนื่องจากคาวากูจิโกะอยู่สูงกว่าระดับน้ำทะเลหลายพันฟุต อากาศก็เลยค่อนข้างเย็นและหนาวกว่าโตเกียวและเมื่ออากาศหนาวเย็นกว่าก็ทำให้เห็นใบไม้แดงกระจัดกระจายริมทางทั่วไป ในขณะที่หลายๆพื้นที่ของญี่ปุ่นใบไม้ยังเขียวอื๋ออยู่เลย

นานๆทีจะมีรถวิ่งผ่านให้หายเหงาและให้แอบเสียววาบเล็กน้อย เพราะเห็นถนนมันว่างเลยอุตริวิ่งเล่นข้ามถนนไปมาอย่างไม่กลัวตาย ฮ่า ฮ่า ฮ่า...

ว้าว..เดินไปเรื่อยๆพลันสายตาก็ไปเจอต้นพลับป่าริมทาง ออกลูกดกเต็มต้นแต่เสียดายที่ยังไม่สุกดี ไม่อย่างนั้นจะเด็ดกินให้ลิงอายเลย (รู้จักชะนีไทยน้อยไป)

ระหว่างทางเจอร้านขายขนมซึ่งแอบเล็งไว้ตั้งแต่ขาไปแล้ว เลยต้องแวะเข้าไปชมสักนิดเพราะร้านนี้นอกจากจะเป็นร้านของฝากที่ติดอันดับ Top 3 Best Sellers ของคาวากูจิโกะแล้ว ขนมร้านนี้ยังเคยขึ้นโต๊ะเสวยของสมเด็จพระจักรพรรดิแห่งญี่ปุ่นองค์ปัจจุบันอีกด้วย ไม่ธรรมดานะเนี่ย

บรรยากาศภายในร้านเต็มไปด้วยขนมหน้าตาน่ารัก ไม่เพียงแต่หน้าตาขนมที่น่ารักหรือแพ็คเก็จที่เริ่ดอลังการเท่านั้น รสชาติขนมยังอร่อยอีกด้วย ราคาเริ่มต้นขนมก็มีตั้งแต่ 1,000 เยนขึ้นไป ที่แพงสุดรู้สึกว่าจะราวๆหนึ่งแสนเยน(คิดเป็นเงินไทยก็ประมาณ 36,000 บาท) ที่ราคาแพงขนาดนี้ก็เพราะว่ามีส่วนผสมของทองคำอยู่ด้วยก็เลยต้องบวกเพิ่มราคาทองคำขึ้นไปตามสัดส่วนด้วยประการะฉะนี้

~ติดใจมุมขนม เอาลงอีกภาพเอาใจคนรักของหวาน~

หลังจากได้ขนมติดไม้ติดมือออกมาแล้วก็ต้องขอเก็บภาพร้านไว้เป็นที่ระลึกอีกสักช็อต สองช็อต โดยเฉพาะไอ้ใบไม้แดงหน้าร้านเนี่ย แดงได้ใจซะจริ๊ง อ่ะว่าแล้วก็ขอเก็บภาพก่อนจะไปขึ้นกระเช้าปีนเขากันเป็นลำดับต่อไป..

วันอาทิตย์ที่ ๑๔ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๕๓

คุณฟูจิขี้อาย (Shied Fuji san)

วันที่มาดูภูเขาไฟฟูจิจัดได้ว่าเป็นอีกวันหนึ่งที่อากาศดีเพราะไม่มีฝนแต่อากาศออกจะเย็นๆนิดหนึ่ง ที่สำคัญตอนที่ไปติดต่อจุดบริการนักท่องเที่ยว พนักงานบอกว่าฟูจิซังโผล่มาทักทายตั้งแต่7โมงเช้า แต่ถ้าวันไหนมีแดดเยอะอาจจะไม่เห็นยอดภูเขาไฟฟูจิเนื่องจากจะทำให้มีหมอกไอน้ำลอยขึ้นไปบดบังทัศนียภาพตรงยอดภูเขาไฟฟูจิ และวันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่ฟูจิซังขี้อายไม่อยากออกโผล่มาทักทายใครๆ เศร้าเลยเรา..อุตส่าห์ตื่นแต่เช้านั่งรถบัสมาแต่ไกลเพื่อมาดูฟูจิซัง แต่ดั๊นเห็นแต่ช่วงล่างฟูจิซังเสียนี่

อ่ะ..ยังไม่ละความพยายาม เรายังคงอยู่รอจนกว่าฟูจิซังจะเลิกเหนียมอายและขยับกายออกจากม่านเมฆมาให้ยลเป็นบุญตาสักครั้ง ระหว่างที่รอก็ขอเก็บภาพวิวทิวทัศน์รอบๆและดอกไม้สวยๆไปก่อนละกัน

ดอกหญ้าชูช่อล้อลม~แต่ลมแรงเอาเรื่องอยู่เหมือนกันนะเนี่ย(อุณหภูมิตอนนั้นวัดได้ 19 องศาเซลเซียส)

ปาไปครึ่งชั่วโมง ฟูจิซังก็ยังเล่นตัวไม่ยอมโผล่หัวมาให้เห็นสักที ยืนรอจนปากสั่นขาแข็งก็ดั๊นโผล่มาให้เห็นแค่เนี๊ยะ...แค่เนี๊ยะจริงๆ (-_-'')

หลังจากนั่งรอก็แล้วเดินรอก็แล้วจนเวลาเลยไปเที่ยงวัน ก็จำต้องถอดใจล่าถอยจากจุดชมวิวนี้เพราะดูแล้วไม่มีวี่แววว่าฟูจิซังจะใจอ่อนออกมาเซย์เฮลโหลกันสักที สงสัยปีหน้าต้องถ่อสังขารมาง้อฟูจิซังอีกแล้วสิเรา แต่ก่อนจะล่าถอยเพื่อไปตระเวณมุมอื่นของคาวากูจิโกะ ก็ขอแชะเก็บภาพตีนภูเขาไฟฟูจิให้ปวดใจเล่นอีกสักช็อตหนึ่งละกัน.....

วันเสาร์ที่ ๑๓ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๕๓

บากหน้าไปหาฟูจิซัง 2 (On the way to Mt.Fuji 2)

นั่งรถรอบเมืองคาวากูจิโกะ

(Around Kawaguchiko)

และแล้วล้อรถก็หมุนพร้อมเคลื่อนออกจากสถานี ระหว่างนี้ก็เก็บภาพประทับใจเบี้ยบ้ายรายทางกันไปก่อน ที่เห็นก็เป็นภาพทะเลสาบถ่ายภาพจากภายในรถบัส อย่าคิดว่าเป็นภาพเขื่อนหรือฝายเก็บน้ำในบ้านเราแต่อย่างใด

ระหว่างทางมีการตัดกิ่งไม้ทำให้การจราจรไม่ค่อยคล่องตัว เลยถือโอกาสนี้แชะภาพดอกไม้ตรงเกาะกลางถนนไปพลางๆ

นี่ก็เป็นภาพบรรยากาศทะเลสาบน้อยใหญ่ภายในเขตเมืองคาวากูจิโกะ ซึ่งตอนที่นั่งรถบัสก็สังเกตเห็นทะเลสาบเยอะมากที่สำคัญก็มีคนตกปลาอยู่ทุกจุดเช่นกัน

ถ้าตรงจุดไหนมีคนรอขึ้นรถบัส คนขับเค้าก็จอดรับทุกจุด(ไม่เหมือนบ้านเราที่โบกก็แล้ววิ่งตามก็แล้วพี่คนขับยังขับผ่านไปเฉย) หลังจากที่นั่งรถบัสมาเป็นระยะเวลาหนึ่งก็ถึงจุดหมายปลายทางกันเสียที ก่อนที่จะฉายภาพคู่ฟูจิซังก็ขอชักภาพรถบัสแบบเต็มๆกันเสียก่อน

ส่วนนี่เป็นลานวิวลานจอดรถของจุดชมฟูจิซัง สังเกตดูฉากหลังจะเต็มไปด้วยภูเขาล้อมรอบ บรรยากาศเหมือนไปเที่ยวเชียงใหม่ เชียงรายเลยจ้าว..

บากหน้าไปหาฟูจิซัง 1 (On the way to Mt.Fuji 1)

เมืองน้อยน่ารัก "คาวากูจิโกะ"

(Lovely Kawaguchiko)

หลังจากห่างหายจากกการอัพเดทบล็อกมาหลายเพลาจนทำให้ประชาชีเข้าใจผิดว่าคนทำบล็อกได้ล้มหายตายจากไปเสียแล้ว วันนี้ก็ถือเป็นนิมิตหมายอันดีที่จะได้ปลีกตัวออกจากเมืองโตเกียวอันแสนว้าวุ่นและมุ่งหน้าไปสู่อีกหนึ่งจุดหมายที่ถ้าใครมาญี่ปุ่นแล้วไม่มาเยือนก็เหมือนกับมาไม่ถึงญี่ปุ่น และแน่นอนสถานที่ที่จะพาไปตะลุยวันนี้จะเป็นอื่นไกลไม่ได้นอกซะจาก ภูเขาไฟฟูจิ ว่าแล้วก็จะช้าอยู่ใยรีบแพ็กกระเป๋าไปเยือนฟูจิซังกันเลยดีกว่า

อย่างที่ทราบกันดีว่าภูเขาไฟฟูจิ (Mt.Fuji) ตั้งอยู่ในเขตจังหวัดชิซึโอกะกับจังหวัดยะมะนะชิที่อยู่ทางตะวันตกของโตเกียว(Tokyo) แต่ทั้งนี้เราก็ไม่ดั้นดั้นไปถึงจังหวัดชิซึโอกะหรือจังหวัดยะมะนะชิ เพราะได้วางแผนมาตั้งแต่ต้นแล้วว่าจะมาชมฟูจิซัง (Mt.Fuji)โดยมีเมืองคาวากูจิโกะ(Kawaguchiko)เป็นฐานทัพให้เราได้ส่องดูยอดภูเขาไฟฟูจิ(Mt.Fuji) ในครั้งนี้

จากโตเกียวมายังเมืองคาวากูจิโกะ (Kawaguchiko) ก็มาได้ง่ายๆไม่ยากเย็น มีให้เลือกทั้งทางรถไฟหรือจะนั่งรถบัสมาก็ได้แล้วแต่ความชอบ ส่วนนี่ก็คือสถานีรถไฟของเมืองคาวากูจิโกะ(Kawaguchiko Railway Station)

ป้ายสถานีเค้าดูขลังอย่างบอกไม่ถูก

เมื่อมาถึงก็สามารถแวะหาข้อมูลได้ที่จุดบริการนักท่องเที่ยว (Fuji-Kawaguchiko Tourist Information) ที่นี่เขามีข้อมูลการท่องเที่ยวให้หมดไม่ว่าจะเป็นตารางการเดินรถ ฤดูการท่องเที่ยว จุดที่เห็นฟูจิซัง (Fuji-san)ได้ชัด หรือแม้แต่สถานที่ๆต้องการซื้อของฝากก็มี

ตรงข้าม Tourist Information ก็จะมีรถไฟเก่าให้นักท่องเที่ยวได้ถ่ายรูปเป็นที่ระลึก อันนี้คิดว่าคงจะเป็นซากรถไฟเก่าที่มีมาตั้งแต่ยุคบุกเบิกเมืองคาวากูจิโกะ(Kawaguchiko)

เมื่อได้ข้อมูลอย่างที่ต้องการแล้วก็ซื้อตั๋วรถบัส(Kawaguchiko Sight Seeing Bus-Retro Bus)เพื่อเข้าสู่ตัวเมืองคาวากูจิโกะกันต่อไป ค่าตั๋วราคา1,000 เยนต่อคน(One Day Pass Ticket) นั่งได้ไม่จำกัดเที่ยว รถมีทุกๆ30นาที และนี่คือจุดรับส่งผู้โดยสาร

รอไม่นานรถก็มา และนี่ก็คือหน้าตารถบัสที่จะนำเราเข้าสู่เมืองคาวากูจิโกะในวันนี้

ภาพถ่ายภายในรถบัส เอ้า!ประจำที่พร้อมมุ่งหน้าไปสู่เมืองคาวากูจิโกะเพื่อดูภูเขาไฟฟูจิกันต่อคร๊าบท่านผู้ชม....

วันจันทร์ที่ ๘ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๕๓

ชิบูย่า (Shibuya)

ชิบูย่า(Shibuya)

เมื่อสายัณห์ลับขอบฟ้าก็ถึงเวลาท่องราตรี แน่นอนแหล่งท่องเที่ยวยามราตรีที่จะมาสัมผัสคืนนี้ก็คงหนีไม่พ้น ชิบูย่า(Shibuya) ศูนย์กลางและแหล่งรวมวัยรุ่นย่านดังของโตเกียว และนี่ก็คือบรรยากาศสถานีรถไฟชิบูย่า(Shibuya) จำนวนคนอาจดูธรรมดาแต่ถ้าโผล่หน้าออกไปดูข้างนอกแล้วจะหนาว

และเมื่อโผล่พ้นชายคาของสถานีรถไฟชิบูย่า(Shibuya) ก็จะเห็นรูปปั้นฮาจิโกะ(Hachiko)ตั้งอยู่ทางด้านซ้ายมือ ซึ่งตรงนี้ก็จะเป็นจุดนัดพบยอดนิยมที่ขาโจ๋ชิบูย่านิยมนัดมาเจอกัน ก็เป็นที่ทราบกันดีว่าตอนที่น้องหมาฮาจิโกะ(Hachiko)ยังมีชีวิตอยู่มันได้ติดสอยห้อยตามมาส่งเจ้านายไปทำงานทุกเช้าตรงสถานีรถไฟและกลับมาต้อนรับเจ้านายในช่วงบ่ายหลังเลิกงาน ทว่าเมื่อเจ้านายของมันเสียชีวิตลง ฮาชิโกะ(Hachiko)ก็ยังคงไปรอเจ้านายที่สถานที่เดิมตลอด เป็นระยะเวลา 9 ปี จนทำให้คนแถวนั้นซึมซับถึงความรักความผูกพันธ์ และความจงรักภักดีที่มีต่อเจ้านายของมัน

จำนวนผู้คนที่หลั่งไหลมานัดพบกัน ณ ที่สถานีรถไฟชิบูย่าแห่งนี้

และนี่ก็เป็นภาพฝูงชนที่รอข้ามถนนตรงแยกชิบูย่า ถือว่าเป็นจุดไคลแม็กซ์ของถนนสายนี้ (คนเยอะอย่างกะกองทัพมดงานยุ่บยั่บขวั่กไขว่กันจริงๆ)

ส่วนนี่ Shibuya109 ตึกสูงที่เป็นสัญลักษณ์และตัวแทนของย่านวัยรุ่นแห่งนี้

จะว่าไปบรรยากาศของย่านชิบุย่า(Shibuya) ก็ไม่ได้แตกต่างจากย่านอื่นๆของกรุงโตเกียวมากสักเท่าไหร่ แต่อาจจะแตกต่างกันตรงที่80เปอร์เซ็นต์ของคนที่มาเดินย่านชิบูย่านี้เป็นเป็นวัยรุ่นเสียส่วนใหญ่เท่านั้นเอง(แต่ส่วนใหญ่ก็หน้าตาดีเสียด้วยสิ ฮ่า ฮ่า ฮ่า...)

ถนนสายนี้นอกจากจะมีร้านอาหาร ร้านค้า ร้านคาราโอเกะ หรือว่าบริการต่างๆแล้ว จุดหนึ่งที่น่าสนใจก็คือจะมีบริการร้านถ่ายรูปพร้อมเสื้อผ้าสไตล์คอสเพลย์ไว้บริการคุณสาวๆอีกด้วย

สังเกตุดูป้ายให้ดีเค้าจะเตือนว่าถ้าเป็นคุณผู้ชายเดินมาหัวเดียวโด่ๆโดยไม่มีเพื่อนหญิงมาด้วยนั้น หมดสิทธิ์ "A Man is No Right (without cha - nee)"

เนื่องจากใกล้จะเป็นช่วงฤดูหนาวเลยทำให้ร้านขายรองเท้าบู๊ทและถุงเท้าค่อนข้างจะเกลื่อนและมีเกือบทุกหัวมุมถนน แอบเอาใจคนชอบบู๊ทกับถุงเท้าสักนิด...

แอบโฆษณาร้านให้นิดหนึ่งเพราะเห็นว่าร้านเค้าน่ารักดีที่สำคัญมีถุงเท้าทุกแบบให้เลือกสรร

ปิดท้ายด้วยบรรยากาศถนนชิบูย่า(Shibuya) ตอนโล่งๆ(แต่มันก็จะโล่งไม่เกิน5นาทีเพราะเดี๋ยวทั้งคนทั้งรถก็วิ่งข้ามถนนให้ควั่กเหมือนเดิม) เอาเป็นว่าหลังจากท่องราตรีที่ชิบูย่าเสร็จก็กลับที่พักพร้อมหลับเป็นตาย ส่วนพรุ่งนี้จะพาไปตะลุยที่ไหนต่อก็อดใจรอนิดหนึ่ง ส่วนวันนี้ราตรีสวัสดิ์ค่า..